کاربرد روش‌های تعمیم‌یافته خطی در نرخ‌گذاری- بخش پنجم

کاربرد روش‌های تعمیم‌یافته خطی در نرخ‌گذاری- بخش دوم

مقدمه

مدل‌های تعمیم‌یافته‌خطی^[1] دسته گسترده‌ای از مدل‌های آماری هستند که در برآورد ترکیبات خطی از متغیرهای پیش‌بینی‌کننده مورد استفاده قرار می‌گیرند. علاوه بر این این مدل‌ها در برازش مدل‌های رگرسیونی برای متغیرهای وابسته پیوسته، مدل‌هایی برای نرخ‌‌ها و نسبت‌ها، و متغیرهای دودویی^[2]، ترتیبی، چندجمله‌ای و تعداد^[3] به کار می‌روند.

مدل‌های تعمیم‌یافته خطی به دو دلیل بسیار پرکاربرد هستند:

1. این مدل‌ها چارچوب نظری کلی برای بررسی بسیاری از مدل‌های آماری مرتبط فراهم می‌آورند.

2. اجرای مدل‌های مختلف را در نرم‌افزارهای آماری تسهیل می‌کنند. زیرا از الگوریتم یکسانی می‌توان برای برآورد، استنباط و ارزیابی کفایت مدل برای تمام مدل‌های تعمیم‌یافته خطی استفاده نمود.

مدل‌های تعمیم‌یافته خطی امروزه یکی از ابزارهای پرکاربرد در محاسبات اکچوئری است. متغیرهای توضیحی ممکن است پیوسته یا طبقه‌بندی شده باشند. برای مثال در صورتی که سن واقعی افراد در نظر گرفته شود، متغیر پیوسته است و درصورتی که افراد در رده‌های مختلف سنی طبقه‌بندی شوند برای هر رده کد تعریف می‌شود، متغیر طبقه‌بندی شده است و تنها مقادیر کدهای تعریف شده را خواهد گرفت. مدل‌های تعمیم‌یافته خطی ضرایب رگرسیونی مجزایی را برای هر یک از سطوح متغیر طبقه‌بندی شده ارائه می‌دهند. در این روش می‌توان طبقه‌ای به عنوان طبقه پایه در نظر گرفت و ضرایب رگرسیونی نسبت به آن محاسبه نمود.

---

[1] Generalized linear models

[2] binary

[3] Count 

معرفی اصول و روشهای نرخگذاری بیمه ای: رویکرد بیمه درمان

چکیده:

 نرخگذاری فرایندی است آماری، که درطی آن داده و اطلاعات بدست آمده از گذشته را به منظورا یجاد مدلی که پیش بینی درستی از خسارات آتی داشته باشد، تحلیل می‌کند. نرخ، قیمت هر واحد بیمه­ای است که در ازای هر واحد در معرض خطر ارائه می‌شود. هدف از این پژوهش معرفی روش‌های نرخ گذاری در رشته‌های مختلف بیمه‌ای و بیمه درمان می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مروری، ابتدا یک پروتکل تحقیق با معیارهای ورود و خروج طراحی گردید. اطلاعات از پایگاه های داده معتبر از طریق اینترنت جستجو گردید.

یافته‌ها: مدلهای پیش بینی نرخ از جمله روشهای طبقه بندی تک متغیره  شامل روش حق بیمه خالص، ضریب خسارت، و طبقه بندی چند متغیره مانندمدلهای تعمیم یافته خطی و همچنین مدلهای خطیبررسی شد. درنهایت روش بیزینبه عنوان مدلی در بیمه های درمان به اختصار معرفی گردید.

بحث و نتیجه گیری: طبقه بندی تک متعیره با درنظر گرفتن عوامل موثر کمتری در تعیین حق بیمه، نسبت به سایر روش‌های بیان شده از کارایی کمتری برخوردار میباشد.روش بیزین نیز به عنوان مدلی مناسب در بیمه­ های درمان  پیشنهاد می شود.

واژه های کلیدی: نرخگذاری، واحد در معرض خطر، پوشش خسارت، بیمه درمان