اصول محاسبه حق‌بیمه

اگر متغیر تصادفی x بیانگر مقدار خسارت با تابع توزیع F(x) باشد و E(x) و Var(x) به ترتیب میانگین و واریانس توزیع باشند آنگاه اصول محاسبه حق‌بیمه به شرح زیر هستند:

1. ساده ترین روش محاسبه حق‌بیمه، حق‌بیمه خالص است و برابر خسارت مورد انتظار می باشد یعنی:

P= E(x)

مقدار خسارت مورد انتظار در بیمه‌های زندگی و بعضی از بیمه های غیر زندگی کاربرد دارد. اما با توجه به نظریه ورشکستگی شرکت‌های بیمه ( (ruin theory، حق‌بیمه خالص بدون در نظرگرفتن هزینه‌ها و عوامل سربار (loading) ناکافی خواهد بود چرا که در درازمدت وقوع ورشکستگی حتی در صورت داشتن ذخایر حتمی خواهد بود.

2. از آنجا که ممکن است مقدار خسارت واقعی با مقدار مورد انتظار بیمه گر متفاوت باشد، بیمه‌گر باید به خاطر این عدم اطمینان مقدار سرباری را برای حق‌بیمه در نظر بگیرد. بنابرای به منظور در نظر گرفتن این مسئله فرمول حق‌بیمه خالص به اضافه سربار عدم اطمینان به صورت زیر خواهد بود که یک تابع صعودی از a است:

P= (1+a)E(X)

به این مقدار، حق‌بیمه با سربار ایمنی (premium with safety loading) گفته می‌شود.

چارچوب نظارت در صنعت بیمه بر اساس رویکرد انجمن بین‌المللی ناظران بیمه

چکیده

امروزه نقش صنعت بیمه در حفظ ثبات مالی افزایش یافته و از این‌رو بحث نظارت بر موسسات بیمه‌ای نیز اهمیت بیشتری پیدا کرده است. از سوی دیگر مقررات و سیستم نظارتی توانمند برای حفظ ثبات و امنیت صنعت بیمه در جهت حفظ منافع بیمه‌گذاران و ذینفعان ضروری است. اخیراً مقررات و سیستم‌های نظارتی جدیدی برای پاسخ به تغییرات و نیازهای صنعت بیمه معرفی شده‌اند. از جمله این مقررات می‌توان به مقررات محتاطانه اشاره کرد. سیستم توانگری مالی II نیز در راستای هماهنگ‌سازی هر چه بیشتر مقررات محتاطانه معرفی شد. انجمن بین‌المللی ناظران بیمه با توجه مقررات جدید و با در نظرگرفتن تمام الزامات نظام‌های نظارتی کشورهای مختلف اقدام به تدوین و انتشار استانداردهای نظارتی نموده است. از جمله مهمترین استانداردهای این انجمن، استاندارد مدیریت ریسک، کفایت سرمایه و توانگری مالی است. بررسی این الزامات و مقررات بین‌المللی در طراحی و تدوین نظام نظارت مطلوب بر بیمه بسیار مفید است و صنعت بیمه کشور را در جهت حرکت به سوی استانداردهای جهانی یاری می‌نماید. 

واژگان کلیدی: نظارت، مدیریت ریسک، توانگری مالی، کفایت سرمایه

http://www.mediafire.com/download/siil5ice2s72r4r/supervision.pdf

روش‌های نرخ‌گذاری در عملیات بیمه‌ای

اجزا تشکیل دهنده نرخ:

 1-مبلغ مورد نیاز برای پوشش مطالبات آتی و هزینه‌ی ارزیابی خسارات (هزینه خسارت آینده‌نگر)

2- مبلغ مورد نیاز برای پرداخت هزینه‌های آتی مانند هزینه کارمزد، هزینه های سربار و مالیات حق‌بیمه (ذخیره هزینه/ هزینه‌های عملیاتی)

3- مبلغ مورد نظر برای سود و شرایط احتمالی

 تعریف واژگان:

ذخیره هزینه[1]: مبلغ مورد نیاز برای پرداخت هزینه‌های مربوط به صدور، نگهداری و خدمات بیمه‌ای

هزینه ارزیابی خسارت[2]: هزینه‌هایی برای ارزیابی خسارات- کنترل و تسویه خسارات تحت پوشش بیمه‌نامه

واحد درمعرض خطر عاید شده[3]: واحد در معرض خطر که بیمه‌گر آن را پوشش داده است.

هزینه های سربار برای سود و شرایط احتمالی- مبلغ اضافی برای حمایت از بیمه گر در مقابل پیامدها در زمانی که خسارت‌ها از حد موردانتظار تجاوز می‌کنند.

تفاوت میان عملیات بیمه ای و سرمایه‌گذاری به هنگام ارزیابی بیمه ای

·         عملیات بیمه‌ای: تدوین و صدور بیمه نامه، دریافت حق بیمه و پرداخت خسارات

·         عملیات سرمایه گذاری: استفاده از سرمایه تشکیل شده از عملیات بیمه‌ای ( به صورت درآمد حاصل از حق‌بیمه، بازدهی بر دارایی‌های سرمایه گذاری شده و پس‌انداز هزینه) برای دستیابی به بازده مطمئن و سودآور برای دارندگان بیمه‌نامه یا سهامداران (در حالت سهامی بودن شرکت بیمه ای)

روشهای اکچوئری موجود در نرخگذاری:

1-     روش حق بیمه خالص:

 این روش حق‌بیمه خالص ریسک را محاسبه می‌کند به گونه‌ای که برای هر واحد در معرض خطر، هزینه‌ها را برآورد می‌کند و سود و عامل سربار احتمالی[4] را تعیین می‌کند.

( (عامل سربار+سود)- 1)/(حق بیمه خالص +ذخیره هزینه)

مدیریت ریسک در بیمه درمان

بیمه به عنوان قراردادی تعریف می‌شود که در آن متقاضی مبالغ منظمی به بیمه‌گر پرداخت می‌کند تا در مقابل بیمه‌گر نیز در مقابل ریسک‌های خاصی جبران غرامت نماید. در بیمه درمان، ریسک‌هایی که پوشش داده می‌شوند شامل هزینه‌های مالی درمان مورد نیاز پس از بیماری یا حادثه می‌باشد. قرارداد بیمه درمان با اشخاص حقیقی و یا حقوقی منعقد می‌شود.  

دیدگاه‌های متفاوتی در مورد ریسک‌ها در حوزه‌ی بیمه‌های درمان وجود دارد. برای مثال بیمه‌گر ممکن است جهت دستیابی به اهداف کسب‌وکار به مدیریت ریسک‌ها بپردازد، در حالیکه نهاد ناظر الزام کفایت سرمایه را به گونه‌ای که بیمه‌گر بتواند ریسک‌های خود را در افق زمانی یکساله مدیریت کند، تعیین نماید. از سوی دیگر ممکن است از نظر بیمه‌گذار توانگری بیمه‌گر در بلند مدت و ارائه پوشش بیمه‌ای مناسب در سال‌های آتی حائز اهمیت باشد. بنابراین شرکت‌های بیمه به چارچوب جامع مدیریت ریسک نیاز دارند تا بتوانند دیدگاه‌های مختلف ذینفعان اصلی در حوزه ریسک را پوشش دهند. شرکت‌های بیمه همچنین باید دیدگاه‌های تأمین‌کنندگان اصلی خود مانند ارائه دهندگان خدمات درمانی در بخش دولتی و خصوصی را در زمینه ریسک در نظر گیرند.

پیاده‌سازی اصول مدیریت ریسک از طریق فرآیند مدیریت ریسک انجام می‌شود. فرآیند مدیریت ریسک اساساً متشکل از گام‌های زیر می‌باشد: