محاسبات اکچوئری،‌ مدیریت ریسک و بیمه

ارائه مطالب تخصصی در حوزه ریسک،‌ اکچوئری، آمار، بیمه و مالی

روش های برآورد ارزش منصفانه تعهدات بیمه ای

روش های برآورد ارزش منصفانه تعهدات بیمه ای

چکیده

در دهه ­های اخیر اهمیت و کاربرد ارزش منصفانه برای دستیابى به اطلاعات صحیح و معتبر براى تصمیم­ گیران در صنعت بیمه­ افزایش یافته است. در این حوزه یکی از چالش­ های موجود، نحوه ­ی محاسبه و برآورد ارزش منصفانه ­بر اساس فرضیات واقع­بینانه می باشد. در این مقاله به مهمترین روش­ های برآورد ارزش منصفانه به همراه مزایا و معایب هر روش پرداخته شده است. رویکردهای مطرح شده در این زمینه به دو دسته رویکردهای مالی و اکچوئری تقسیم می ­شوند. روش­ های برآورد ارزش منصفانه باید تا حد ممکن ساده و قابل فهم بوده و برآوردهای پایدار و معتبر ارائه دهند. همچنین با توجه به متفاوت بودن ماهیت رشته ­ها­ی بیمه ­ای، باید از روش­ برآورد مناسب همان رشته استفاده کرد. به طور کلی، تعدیلات ریسک بر اساس اطلاعات کل صنعت بسیار پایدارتر از تعدیلات ریسک مبتنی بر داده ­های خاص شرکت هستند. همچنین تعدیلات ریسک در یک رشته دارای پایداری کمتری نسبت به تعدیلات ریسک بر اساس تمامی رشته­ ها می­ باشند.

واژگان کلیدی: ارزش منصفانه، CAPM، سربار ریسک، قیمت­گذاری


دریافت اصل مقاله: 

http://www.mediafire.com/file/01rdln9otdubh8c/fair_valuation_of_insurance_liability.pdf

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
زهرا ماجدی
انتقال پرتفوی خسارت

انتقال پرتفوی خسارت

انتقال پرتفوی خسارت، مبادله اتکایی است که در آن تعهدات خسارتی که واقع شده‌اند و در نهایت پرداخت می‌شوند به بیمه‌گر اتکایی واگذار می‌شود. انتقال پرتفوی خسارت در اصل تبدیل به سرمایه کردن ارزش زمانی ذخایر خسارت معوق است و نوعی بیمه‌اتکایی گذشته‌نگر است. حق‌بیمه برابر است با ارزش فعلی خسارت‌های معوق به علاوه هزینه‌ها، سرمایه ریسک و حاشیه‌ سود. بر این اساس انتقال پرتفو خسارت به صورت درصدی از ذخیره خسارت معوق در پایان دوره زمانی قرارداد تعیین می‌شود. این درصد معمولاً بین 100 تا 80 درصد ذخیره خسارت معوق در نظر گرفته می‌شود.

 انتقال پرتفوی خسارت روشی موثر برای شرکت‌های بیمه برای حذف برخی نوسانات و دستیابی به قابلیت پیش‌بینی مالی است. هدف از انتقال پرتفوی خسارت، وجود شخص ثالث برای جبران زیان‌های گذشته (زیان‌های نهایی، شامل خسارت‌های واقع شده ولی گزارش نشده (IBNR)) ناشی از تعهدات مختلف است. در واقع انتقال پرتفوی خسارت، تعهدات شرکت بیمه برای زیان‌های نگهداری شده گذشته (مانند فرانشیز، نگهداشت خود بیمه‌گری[1] (SIR)) را به شخص ثالث منتقل می‌کند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
زهرا ماجدی
مدیریت ریسک پروژه و بیمه

مدیریت ریسک پروژه و بیمه

تکیه به دیگران دو شرط دارد؛ توانایی و دانایی.

آشنایان با ادبیات مدیریت ریسک می دانند که "پاسخ به ریسک" بسته به توانایی شرکت ها در تحمل آنها و یا اهمیت آن ریسک برای شرکتها در چهار دسته‌ی "پذیرش، تعدیل، انتقال و اجتناب" جای میگیرد.

در دو روش پذیرش و تعدیل فرض آنست که شرکتها، دانایی و توانایی لازم را برای پاسخ مناسب به ریسک دارا می‌باشند درحالیکه در روش انتقال، فرض آنست که شرکت با تحلیل هزینه-فایده به این نتیجه رسیده که بهتر است ریسک را با کسی شریک شود. استفاده از روش انتقال ریسک، میتواند هم از طریق انواع کنسرسیوم و قرارداد با پیمانکاران محقق شود و یا اینکه در شرایط مشخص با تکیه بر شرکتهای بیمه تحقق یابد.

و اما، توانایی بیمه‌گران؛ 

قاعدتاً کسی که به آن تکیه میشود باید توانایی لازم برای یاریِ دورانِ‌سخت را داشته باشد. این مفهوم در شرکتهای بیمه با شاخصی به نام توانگری سنجیده میشود. این شاخص که هر سال توسط بیمه مرکزی تایید و منتشر میگردد ، نشانه توانایی شرکت بیمه در ایفای تعهد آن در آینده است و چنانچه این شاخص برای یک شرکت بیمه کمتر از 100 باشد،  آن شرکت فاقد توانایی لازم برای ایفای تعهد در زمان خسارت است. البته شرکتهای بیمه اتکایی باید در این شاخص بالای 200 باشند تا بتوانند ریسک سایر شرکتهای بیمه را تقبل نمایند.

والبته، دانایی بیمه‌گران؛

دانایی در مدیریت ریسک بر اثر تجربه به دست می‌آید و برای انباشت تجربه دو راه امکان پذیر است؛ یا باید خود موسسه به قدری بزرگ باشد که تعدد رخدادهای ناخوشاید، انباشت مناسبی از تجربه ایجاد کند و یا اینکه از نهادهایی استفاده شود که به دلیل ماهیت و کارکردشان در اقتصاد، میزبان تجربیات دیگران هستند.تاکنون چندبار پروژه شما دچار حریق شده است؟ و یا سوانح انسانی را تجربه کرده‌اید؟ هرچقدر هم که باشد، مطمئن باشید که بدنه‌ی تخصصی نهادهایی نظیر شرکتهای بیمه از یک شرکت منفرد غرامت بیشتری پرداخته‌اند و این یعنی انباشت تجربه! بیمه‌گر، صرفاً غرامت پرداخت نمیکند، بلکه صاحبان پروژه را از طریق به اشتراک گذاشتن تجارب مدیریت ریسک یاری میرساند. خدمت مدیریت ریسک در شرکتهای بیمه از طریق کارشناسی اولیه و توصیه‌های ریسک صورت می‌پذیرد. بسیاری از شرکتهای معتبر دنیا، ریسکهای فعالیت خود را با مشورت و نظارت بیمه‌گران مدیریت کرده و از این طریق پاداش کاهش حق بیمه را نیز دریافت میکنند. بیمه همچنین یک ابزار تضمین برای سرمایه‌گذاران است و از این طریق تامین مالی پروژه را تسهیل میکند. 

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
زهرا ماجدی
کاربرد رویکرد کل‌نگر در تعیین حدود ریسک براساس مدیریت ریسک سازمان

کاربرد رویکرد کل‌نگر در تعیین حدود ریسک براساس مدیریت ریسک سازمان

چکیده

مدیریت ریسک سازمان با رویکرد کل‌نگر، پیوسته به عنوان بهترین روش در مدیریت ریسک شناخته می‌شود. در این بررسی کاربرد حدود ریسک‌هایی که تا کنون به طور جداگانه تعیین می‌شده‌اند و به طور سازمانی مورد بررسی قرار نگرفته‌اند، برای بیمه‌گر بیان شده‌اند. هنوز مشاهده می‌شود که بیمه‌گران برای مدیریت ریسک خود از حدود ریسک استفاده می‌کنند که بطور مجزا تعیین شده و در ترکیب آنها در سطح سازمان آزمون نشده است.

در این مقاله از مدل عام تحلیل مالی پویا ( داینامو 4) برای مدل‌سازی حدود ریسک فعلی یک شرکت بیمه تعاونی چند رشته‌ای‌ فرضی با اندازه متوسط، استفاده می‌شود. در گذشته، حدود ریسک شرکت به طور جداگانه و با هدف حفظ سرمایه تعیین می‌شد. حدود ریسک مورد بررسی شامل نرخ‌های رشد، حفظ طرح بیمه اتکایی شرکت و حدود بیانیه خط‌مشی سرمایه‌گذاری می‌شوند. از مدل داینامو 4 برای آزمون کردن و پیشنهاد بهسازی در حدود ریسک فعلی از دیدگاه حفظ سرمایه در عرصه سازمانی استفاده می‌شود. همچنین فرضیات ریسک مورد بررسی، بوسیله مدل داینامو 4 آزمون می‌شوند.

واژگان کلیدی: حدود ریسک، تعیین حدود ریسک، مدیریت ریسک سازمان، داینامو 4

دریافت اصل مقاله:

http://www.irc.ac.ir/articles/pdf/54516498.pdf : بخش اول

http://www.irc.ac.ir/articles/pdf/18931247.pdf : بخش دوم

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
زهرا ماجدی