با نرم افزارهای MINITABو UNISTAT و بسیاری نرم افزارهای دیگر قادر به محاسبات فوق میباشید.
چکیده
اغلب نهادهای ناظر، مقررات توانگری مالی سختگیرانه ای جهت ایفای تعهدات تدوین می کنند. با این حال این قوانین عدم توانگری مالی شرکت های بیمه را تضمین نمیکنند و در صورت عدم توانایی بیمهگران در ایفای تعهدات خود، از بیمه گذاران حمایت کافی به عمل نمیآورند. از این رو بسیاری از نهادهای نظارتی طرحهای حمایت از بیمهگذاران متعددی تدوین کردهاند تا بتوانند حداقل حمایت لازم را از بیمه گذاران در شرایطی که نظام های نظارتی بسنده نیستند، به عمل آورند. این طرحها علاوه بر حمایت از بیمهگذاران برای جامعه و اقتصاد کشور نیز از طریق ارتقاء اعتماد عمومی به صنعت بیمه، سودمندند.
در این مقاله به بررسی ساختار کلی این طرحها شامل حاکمیت، تأمین مالی و سطح پوشش پرداخته میشود. همچنین کارکردهای این طرحها از قبیل تسهیل تداوم خدمات بیمهای، ارائه حمایت مالی، کمک به انتقال پرتفو و ایفای نقش رابط میان شرکتهای بیمه تشریح میگردد.
این طرحها، باید با توجه به خصوصیات و پیچیدگیهای صنعت بیمه از جمله حوزه و سرعت هر گونه جبران غرامت، سازوکارهای تأمین مالی، تفاوت میان محصولات بیمهای و اقدامات خاص حمایت از بیمهگذاران در نظام قانونی و چارچوب توانگری مالی طراحی شوند. در نهایت پیشنهاد میشود طرحی متناسب با شرایط، نیاز و قوانین و مقررات صنعت بیمه کشور پایهریزی شود.
واژگان کلیدی: حمایت از بیمه گذاران، ورشکستگی شرکت های بیمه، توانگری مالی، نهادهای ناظر
متن کامل مقاله:
چکیده:
نرخگذاری فرایندی است آماری، که درطی آن داده و اطلاعات بدست آمده از گذشته را به منظورا یجاد مدلی که پیش بینی درستی از خسارات آتی داشته باشد، تحلیل میکند. نرخ، قیمت هر واحد بیمهای است که در ازای هر واحد در معرض خطر ارائه میشود. هدف از این پژوهش معرفی روشهای نرخ گذاری در رشتههای مختلف بیمهای و بیمه درمان میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه مروری، ابتدا یک پروتکل تحقیق با معیارهای ورود و خروج طراحی گردید. اطلاعات از پایگاه های داده معتبر از طریق اینترنت جستجو گردید.
یافتهها: مدلهای پیش بینی نرخ از جمله روشهای طبقه بندی تک متغیره شامل روش حق بیمه خالص، ضریب خسارت، و طبقه بندی چند متغیره مانندمدلهای تعمیم یافته خطی و همچنین مدلهای خطیبررسی شد. درنهایت روش بیزینبه عنوان مدلی در بیمه های درمان به اختصار معرفی گردید.
بحث و نتیجه گیری: طبقه بندی تک متعیره با درنظر گرفتن عوامل موثر کمتری در تعیین حق بیمه، نسبت به سایر روشهای بیان شده از کارایی کمتری برخوردار میباشد.روش بیزین نیز به عنوان مدلی مناسب در بیمه های درمان پیشنهاد می شود.
واژه های کلیدی: نرخگذاری، واحد در معرض خطر، پوشش خسارت، بیمه درمان