روش­ های برآورد معیارهای ریسک در بیمه

• برآورد توزیع یک متغیره خسارات

در این روش ابتدا باید عوامل ریسک یا متغیرهای تصادفی برگرفته از آنها را که خود ممکن است به عنوان زیان در نظر گرفته شوند، تعریف نماییم ( به عنوان مثال:  شیوع بیماری، نرخ مرگ و میر و ....). سپس خسارات با توجه به عوامل ریسک و به صورت شرطی مدل بندی می­شوند. همچنین چگونگی رابطه بین متغیرهای زیان و عوامل ریسک باید تشخیص داده شود. در نهایت معیار ریسکی که از توزیع خسارات بدست می­آید به عنوان ذخیره یا سرمایه اولیه تفسیر می­شود. بنابراین احتمال ورشکستگی، احتمالی است که خسارت از ذخیره بیشتر شود.

• مدل بندی تابع زیان چند متغیره

در این روش نیز مراحل فوق انجام می­شود. این مدل­ها اغلب محدود هستند. بنابراین بهتر است که برای مدل­بندی خسارات با روش چندمتغیره از مدل copula استفاده کنیم. این روش شامل دو مرحله است: در مرحله اول، تابع توزیع­های فردی با روش ذکر شده، مدلبندی می­شوند. مرحله دوم شامل تحلیل کاپولا است: تابع توزیع کاپولا مناسب که ساختار وابسته بین متغییرهای مختلف را نشان میدهد، برازش داده می­شود. این تابع چند متغیره از توابع کناری متغیرهای زیان  فردی استفاده می­کند. توابع کناری برازش شده را در تابع کاپولا قرار داده می­شوند تا تابعی که به دنبال آن هستیم بدست آید و معیار ریسک مورد نظر بوسیله آن برآورد می­ شود.

 

بررسی انواع رویکردهای مقرّرات سرمایه‌گذاری در شرکت‌های بیمه‌های زندگی

چکیده

دارایی‌های شرکت‌های بیمه به دو بخش ذخایر فنّی که بیانگر تعهدات آتی شرکت بیمه و وجوه سرمایه‌ای که مازاد بر تعهدات هستند، تقسیم می‌شوند. این دارایی‌ها ‌باید به بهترین نحو و همسو با منافع بیمه‌گذاران سرمایه‌گذاری شوند. مدیران باید همزمان به دو هدف تأمین سود و حفظ پول توجه نمایند. در بخش ذخایر فنّی، سرمایه‌گذاری‌ها اغلب تحت مقرّرات سرمایه‌گذاری محدود می‌شوند. در تعیین محدودیت‌های سرمایه‌گذاری دو رویکرد اصلی وجود دارد. در گذشته، سرمایه‌گذاری‌ها از طریق یکسری الزامات قانونی محدود می‌شدند که این هیچ‌گاه کافی نبوده است. در مدل توانگری مالیII  به جای چنین محدودیت‌های کمّی ، بر ایجاد قواعد کیفی نظیر اصل فرد محتاط تاکید  شده است. این رویکرد به متّنوع‌سازی  پرتفلیو کمک می‌کند. با متنّوع‌سازی پرتفلیو بر اساس اصل فرد محتاط به همراه قوانین توانگری مالی و جهت‌دهی کلی به قوانین حمایت از بیمه‌گذاران، می‌توان بدون اعمال محدودیت بر دارایی‌ها از منافع بیمه‌گذاران حمایت کافی به عمل آورد. از سوی دیگر لازم است فعالیّت‌های نهادهای نظارتی محدودتر شوند و شرکت‌های بیمه به سمت برقراری سیستم‌های کنترل داخلی ترغیب شوند. مقرّرات نیز باید به گونه‌ای وضع شوند که بیانگر عملکرد واقعی نهادهای ناظر باشند. 

واژگان کلیدی: مقرّرات سرمایه‌گذاری، اصل فرد محتاط، توانگری مالی

متن کامل مقاله: 

http://www.mediafire.com/download/d6ymasedsmgjk0t/investment_regulation.pdf

مثالی از خطای نوع اول و دوم

معیارهای ریسک مورد انتظار (Expected Exceedence Measures)

خانواده ای از معیارهای ریسک وجود دارد که بر اساس نتایج مورد انتظار نسبت به یک مقدار حدی هستند.

ارزش در معرض خطر(Value at Risk (VaR))- ارزش در معرض خطر یا حداکثر خسارت احتمالی (Probable Maximum Loss (PML)) زیانی است که در سطح احتمال معین تعیین می­شود. اگر  بازدهی یک پرتفو در زمان t و سطح احتمال a باشد خواهیم داشت:

VaR_α (X)=F_t^-1(α)

ارزش در معرض خطر کوچکترین مقدار که احتمال اینکه خسارت از مقدار l بیشتر شود حداکثر برابر با (1-α)

ارزش دنباله در معرض خطر (Tail Value at Risk (TVaR)) که میانگین شرطی دنباله (Tail Conditional Expectation (TCE)) یا میانگین دنباله شرطی (conditional tail expectation (CTE)) نیز نامیده می­شود به صورت زیر محاسبه می­شود:

TVaR_α (X)=E[X│F(X)>α]=E[X|X>VaR_α (X)]

ارزش دنباله در معرض خطر برابر است با میانگین زیانی که شرکت در مواردی که زیان از سطح احتمال مورد نظر تجاوز کند، متحمل می­شود. با این تعریف ارزش دنباله در معرض خطر همیشه برزگتر و یا مساوی ارزش در معرض خطر است.

ارزش در معرض خطر و دنباله ارزش در معرض خطر برای اندازه گیری حد کفایت سرمایه مورد نیاز شرکت بیمه به کار می­روند.